ข้อมูลเบื้องต้น

❣️แผนรักร้ายของนายเพลย์บอย❣️

นิยายเรื่องนี้มีความรุนแรงเรื่องเพศและการใช้ภาษา

มีพฤติกรรมที่ไม่หมาะสมของตัวละคร

ผู้อ่านควรมีอายุ18 ปีขึ้นไป

โปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน

__

แอสตัน

ติณณภพ อัครกิจภูริสกุล เรียนวิศวเครื่องกล ปี 4

สูง 189 ซม. น้ำหนัก 70 กก.

หล่อ เลว โหด เซ็กซ์จัด บ้านรวยสายเปย์ชอบเลี้ยงเด็ก

ที่บ้านทำธุรกิจนำเข้ารถหรูเป็นหุ่นส่วนสถานีโทรศัพท์และสถานบันเทิงหรูใจกลางเมือง

มีพี่ชายพี่สาว 2 คน ชื่อ พอร์ช, เอลิส

“มาเป็นเด็กฉันสิ ถ้าไม่อยากให้ฉันปล่อยคลิปรักของเรา”

“คิดเอาเองนะว่าจะเป็นดาวคลิปโป๊แล้วหลุดทุนของมหาลัยหรือจะมาเป็นเด็กฉัน”

“งั้นก็เริ่มงานวันนี้เลยละกัน”

สายน้ำ

กานต์พิชชา แสนสุข เรียนบริหารธุรกิจระหว่างประเทศ ปี2

สูง 157 ซม. น้ำหนัก 41 กก.

หน้าหวาน ปากดี เรียนเก่งเป็นนักเรียนทุน

บ้านเป็นหนี้เพราะพ่อติดเมียน้อยทำงานพิเศษส่งเสียแม่กับน้อง

มีน้องสาว1คน ชื่อสายฝน

“แล้วน้ำหน้าอย่างนายมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับคนอื่นถ้านายไม่รวยหน้าตาดีก็แค่ผู้ชายเหี้ยๆ คนนึงเท่านั้นแหละ”

“ฉันมาทำงานที่นี้แค่นั้งดริ้งก์กับชงเหล้าเท่านั้นไม่ได้มาขายตัว”

__

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์ผิดถูกประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

⛔️คำเตือน⛔️

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจิตนาการของผู้เขียน “ยัยแม่มดแสนน่ารัก” และถือเป็นทรัพย์สินทางปัญญา

ไม่อนุญาติให้นำไปเผยแพร่ ทำซ้ำ หรือดัดแปรงเด็ดขาด!!

หากละเมิดลิขสิทธิ์จะดำเนินคดีตามกฎหมาย

สวัสดีค่าา

สวัสดีค่ะเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์อาจมีเนื้อหาทางเพศหรือคำพูดที่ไม่เหมาะสมขออภัยไว้ในที่นี้ด้วยนะคะ

(เรื่องนี้ไรท์ได้ทำการปรับปรุงใหม่นะคะเล่ม

E-Book ตอนนี้ยังเป็นปกเก่าอยู่คาดว่าไม่เกิน 7 วันจะอัพเดทเป็นปกใหม่ให้ค่ะ)

ปกเก่า

ปกใหม่

พบกันครั้งแรก

ณ ร้านอาหารฝรั่งเศสหรู

ท่ามกลางแสงไฟสลัวบริเวณหลังโรงรถของร้านอาหารฝรั่งเศสสุดหรูกึ่งบาร์ใจกลางเมืองที่ตอนนี้บรรยากาศเริ่มเงียบงันเนื่องด้วยตอนนี้เป็นเวลาใกล้ปิดของร้านลูกค้าต่างพากันทยอยกันออกจากร้านบางคนก็ไปต่อที่อื่นบางคนก็กลับบ้าน

“อื้ออออ แอสตันขาาา” เสียงหญิงสาวในชุดเดรสสั้นรัดรูปผูกคอหุ่นเซ็กซี่ดีกรีนางเอกครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อถูกชายตรงหน้าขยำหน้าอกตูมๆ ไซร์ 500cc ที่เธอพึ่งออดอ้อนขอเงินเขาไปอัพมาใหม่เมื่อเดือนก่อน

“เดียร์ว่าเราไปต่อกันในรถดีไหมคะเดียวมีคนมาเห็น” เธอพูดพลางลูบไล้โคนขาของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเอาอกเอาใจเพราะบริเวณนี้ถึงจะเป็นหลังลานจอดรถของลูกค้า vip ที่ค่อนข้างจะลับตาผู้คน แล้วตอนนี้คนอื่นในร้านก็เริ่มทยอยกลับกันแล้วแต่ก็เสี่ยงผ่านมาเห็นอยู่ดี

“หุบปาก ร่านๆ แบบเธออายเป็นด้วยหรอ” ชายหนุ่มลูกครึ่งอิตาลีใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติพูดพลางกระชากท้ายทอยของนางเอกสาวเพื่อสำรวจดูว่าคุ้มกับที่เค้าเสียเงินให้ไปอัพหน้าอัพนมใหม่ไหม

“หึ ปลอมชะมัด”

“แหม่ ก็มันยังไม่เข้าที่นี้คะ”

จ๊วบจ๊าบๆ

นางเอกสาวเอามือคล้องคอชายหนุ่มมาจูบอย่างดูดดื่มและเร่าร้อนอย่างรู้ใจชายตรงหน้าเป็นอย่างดี

“เดียร์ขอบคุณนะคะที่ให้เดียร์เป็นนางเอกซีรี่ย์เรื่องใหม่”

นางเอกสาวพูดพลางดึงสายเสื้อที่ผูกคอออกทำให้เสื้อส่วนบนเธอไปกองอยู่ที่เอวของเธอเผยให้เห็นหน้าอกหน้าใจคัพ D ที่ตอนนี้ทั้งสองเต้ามีเพียงแค่ที่ปิดจุกเท่านั้นพร้อมทั้งสอดมือไปคล้องคอชายหนุ่มตรงหน้ามาจูบอย่างดูดดื่มเร่าร้อนอีกครั้ง

“เดียร์อยากแล้วค่ะผัวขา อ๊าา” นางเอกสาวครางออกมาเสียงกระเส่าอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มตรงหน้าเริ่มขยำหน้าอกพร้อมหยิกยอดลูกเกดเธอแรงๆ มืออีกข้างของเขาล้วงเข้ามาขยำบั้นท้ายของเธอ

ตุบบ!!

“ว้ายย ขอโทษค่ะฉันไม่ได้ตั้งใจแอบดูฉันแค่จะเอาขยะกับน้ำมาเททิ้ง” หญิงสาวร่างบางรีบก้มหัวขอโทษที่เธอเผลอทำถุงขยะหลุดมือเพราะตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า

“ใครจะไปคิดหละว่าจะมีคนมาทำอะไรกันตรงนี้” หญิงสาวร่างบางบ่นออกมาเสียงเบา

“อร๊ายยยยย แกเป็นใครเนี้ยอีหน้าด้าน” นางเอกสาวกรี๊ดแล้วรีบดึงชุดขึ้นมาปิดหน้าอกแล้วชี้หน้าหญิงสาวร่างบางอย่างปรี๊ดแตกที่มาขัดจังหวะเข้าได้เข้าเข็มของเธอ

“นี้คุณใครกันแน่ที่หน้าด้าน ตรงนี้มันลานจอดนะคะไม่ใช่ม่านรูด”

“ถ้าฉันจำไม่ผิดคุณเป็นนางเอกหน้าใหม่ช่อง 21 ไม่ใช่หรอคะ กริยาคุณนี่ต่ำขัดกับหน้าจริงๆ”

“กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แกด่าฉันต่ำหรอ” นางเอกสาวกรี๊ดและเดินจ้ำเท้าง้ามือหมายจะตบสั่งสอนหญิงสาวตรงหน้าเสียให้เข็ดแต่…

ซ่าาาาาาา

ร่างบางรีบเอาถังน้ำเน่าในมือที่เธอตั้งใจจะเอามาเททิ้งสาดใส่คนตรงหน้าเป็นสัญชาตณาณการป้องกันตัวทันที

“กรี๊ดดด แก! แกกล้าเอาน้ำเน่านั้นสาดใส่ฉันหรออีเด็กบ้า”

“แอสตันคะเดียร์ไม่ยอมนะคะแอสตันต้องจัดการอีเด็กนี้ให้เดียร์นะคะ” ดาราสาวหันไปเกาะแขนออดอ้อนชายหนุ่มให้เขาช่วย

“เธอไปได้แล้ว ฉันเหม็นหมดอารมณ์กับเธอแล้ว” ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ แต่สายตากับจับจ้องไปที่สาวร่างบางตรงหน้าอย่างสนอกสนใจ

“แอสตัล คุณมองมันแบบนั้นหมายความว่าไงสนใจมันหรอเดียร์ไม่ยอมนะคะเดียร์ไม่ยอม” นางเอกสาวโวยวายเสียงดังลั่นอย่างไม่สนว่าใครจะผ่านมาได้ยิน

“ฉันบอกให้ไปได้แล้วไง ไม่ได้ยินหรอ”

“เดียร์ไม่ไป เดียร์ไม่ยอมนะคะจะมาไล่เดียร์เหมือนหมูเหมือนหมาแบบนี้ไม่ได้”

“ฉันให้เวลาเธอสามวิ ถ้าเธอยังไม่ไปให้พ้นหน้าฉัน ซีรี่ย์เรื่องที่เธอกำลังถ่ายอยู่เธอจะถูกปลดทันที” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเสียงเรียบแต่สายตายังคงจับจ้องไปยังสาวร่างบางตรงหน้าที่กำลังก้มเก็บของโดยไม่สนใจนางเอกสาวที่กำลังโวยวาย

“1”

“2”

“ไปแล้วค่ะไปแล้ว” นางเอกสาวกระฟัดกะเฟียง เดินออกไปอย่างขัดไม่ได้เพราะเธอรู้ดีว่าเขาเอาจริง แล้วเธอเองก็ยังไม่อยากไปแข็งข้อกับเค้าเพราะกลัวเขาจะเขี่ยเธอทิ้งและเธอยังต้องพึ่งเงินเขาอยู่

ขณะที่ร่างบางก้มลงเก็บถังน้ำและกำลังจะหันหลัง้ดินกลับไปนั้น

หมับ!!

“เธอจะไปไหน อยากให้ฉันสนใจไม่ใช่หรอ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกระชากแขนหญิงสาวร่างบางที่กำลังจะเดินไปให้หยุดหันมาทางเขาทำให้ร่างบางที่ไม่ทันได้ตั้งหลังเซมาล้มใส่อกของกำยำเขาอย่างจัง

“นี้ ปล่อยนะฉันเจ็บใครอยากให้นายสนจบ้าหรอ” สาวร่างบางพูดพลางพยามแกะมือของอีกฝ่ายออกจากข้อแขนของเธอแต่มันดูจะไม่เป็นผล

“ก็เธอไง ต้องการอะไรเงินรถหรือคอนโด” ชายหนุ่มยื่นหน้าไปพูดข้างหูหญิงสาวด้วยสายตาดูถูก สำหรับเขาแล้วผู้หญิงที่เข้าหาเขาส่วนมากมักเข้ามาเพราะต้องการเงินสิ่งของกันทั้งนั้น

“นี้นายจะทำอะไร ปล่อยนะ”

พลัก!

“โอ้ยย เจ็บนะปล่อยฉัน” ร่างบางพูดขณะที่ชายหนุ่มผลักเธอชนกำแพงตำแหน่งเดียวกับที่เขานัวเนียกับนางเอกสาวเมื่อกี้ซึ่งแน่นอนว่าบริเวณนี้มันเป็นที่ลับตาคนถ้าไม่มีใครมาทิ้งขยะก็คือไม่มีผู้คนผ่านไปมาแน่ๆ

“อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย ฉันรู้จักผู้หญิงแบบพวกเธอดี” ชายหนุ่มพูดพร้อมใช้สายตาสำรวจสัดส่วนร่างกายของหญิงสาวตรงหน้าที่อยู่ในชุดเสื้อเชิดพนักงานสีขาวกระโปรงทรงเองรัดรูปที่เผลอให้เห็นต้นขาเรียวสวยของเธอ

“ก็ เอื่อง อ่อง อาย อ่อย นะ (ก็เรื่องของนาย ปล่อยนะ) ” หญิงสาวร่างบางพูดเสียงอู้อี้ในลำคอขณะโดนชายหนุ่มประกบปากอย่างดูดดื่ม

มือเล็กพยายามพลักอกกำยำให้ออกไปไกลๆ แต่ไรผล มือหนาเริ่มลูปไร้ต้นขาเรียวและอีกมือนึงขยำที่หน้าอกอวบอิ่มที่มันดูจะใหญ่เกินขนาดตัวของเธอ ไหนจะใบหน้าเรียวสวยได้รูป ผมยาวสลวยที่ตอนนี้ถูกรวบมัดหางม้าไว้ทำให้เห็นคอยาวระหงดวงตากลมโตที่ตอนนี้เบิกกว้างด้วยความตกใจกลิ่นหอมอ่อนๆ ของหญิงสาวตรงหน้าทำให้เขาเคลิบเคลิ้มอย่างไม่รู้ตัว

ปลัก!!

“ไอโรคจิต”

เธอใช้โอกาสตอนชายหนุ่มเผลอเตะเข้าไปที่น้อยชายเขาและถีบยอดอกกำยำของชายหนุ่มเต็มๆ จนร่างสูงเซถอยไปข้างหลังก่อนจะวิ่งหนีไป

“โอ้ยยยยยยย เธอ” ชายหนุ่มร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมเอามือกุมน้อยชายเอาไว้สายตาก็มองไปยังป้ายชื่อของคนตัวเล็กที่หล่นตกพื้น

“เกิดมาไม่เคยมีใครทำกับฉันแบบนี้ สายน้ำ” ชายหนุ่มสบด แววตายังคงจับจ้องไปยังหญิงสาวที่วิ่งหนีไป

สืบประวัติ

ณ คลับ AS

23.40 น.

รถซุปเปอร์คาร์คันหรูที่ราคาไม่ต่ำกว่า 40 ล้าน จอดเทียบบริเวณหน้าประตูทางเข้าคลับดังย่านใจกลางเมือง

ทันทีที่ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งหน้าตาหล่อไร้ที่ติก้าวขาออกมาจากรถสปอร์ตคันหรูแล้วโยนกุญแจรถให้พนักงานขับรถเอารถเขาไปจอดนั้นก็สามารถเรียกสายตาสาวๆ บริเวณนั้นได้เป็นอย่างดี

“สวัสดีครับคุณแอสตัน” ธนินผู้จัดการคลับคนสนิทของแอสตันเอ่ยทักทายทันทีที่เขาลงจากรถ

“วันนี้เป็นอย่างไงบ้าง” แอสตันเอ่ยถามธนินลูกน้องคนสนิทของเขาที่อายุมากกว่าเขาเองไป 3 ปี ธนินเป็นหลานของแม่บ้านเก่าแก่ของครอบครัวแอสตันที่ส่งเสียเลี้ยงดูเขาจึงค่อนข้างไว้ใจธนินเป็นพิเศษเพราะด้วยอายุที่ไม่ได้ห่างกันมากทั้งสองเลยแทบจะถูกเลี้ยงดูมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก

“เรียบร้อยดีครับ ผมเอาบัญชีของคลับย้อนหลัง 2 ปี แล้วก็ข้อมูลการเงินของคุณพิศุไว้ให้บนโต๊ะทำงานตามที่คุณแอสตัสบอกแล้วนะครับ”

“อืม จำไว้ว่าอย่าให้ใครรู้”

“ครับ ผมให้ลูกน้องคนสนิทผมฝ่ายบัญชีผมเอามาให้ไม่มีใครสงสัยแน่นอน”

“อืม”

“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

“เดียว ไปสืบประวัติคนนี้มาให้ฉันหน่อยทำงานอยู่ร้านอาหารฝรั่งเศสของอาจัสมิน” แอสตันพูดจบแล้วโยนป้ายชื่อพนักงานของสายน้ำไปให้กับลูกน้องคนสนิทของเขา

“ครับ”

“ไปได้แล้ว”

ASTON PART

แกร๊กก~ ( เสียงแอสตันประตูเปิดประตูห้อง vvip สุดหรูของของคลับ )

“ทำไมมาช้านักวะ” ไอโรมที่เล่นเกมส์อยู่เอ่ยถามผมทันทีที่เห็นหน้าผมเปิดประตู ห้องVVIP ของคลับเข้ามา

“เจอเรื่องสนุกนิดหน่อย แล้วทำไมวันนี้พวกมึงเลือกเปิดห้องกันวะปกติเห็นเปิดแต่โต๊ะส่องสาว”

“ไอคลาร์กมันบอกว่าวันนี้มันเหนื่อยอยากชิวๆ วะ”ไอโรมตอบผม

“แล้วนี้ไอดีเดย์ยังไม่มาอีกหรอ”

“มาแล้วพาสาวขึ้นไปเอาข้างบนเดียวก็ลงมา” ไอธามตอบผมกลับมาทั้งที่ยังนัวเนียล่วงนู้นล่วงนี้เด็กที่มันเรียกมาอยู่

“แล้ววันนี้มึงไม่ไปขึ้นวอร์ดหรอวะไอหมอ แล้วหน้าเป็นส้นตีนไรครับ” ผมถามไอคลาร์กที่มันนั่งเงียบหน้าไม่รับแขกเอาแต่แดกเหล้าจนสาวๆ ที่เรียกมาไม่กล้าเข้าใกล้มันกันสักคน

ในกลุ่มคงมีแต่มันนี้แหละมั้งที่ดูเป็นผู้เป็นคนมีเหตุผลที่สุดไม่สนใจสาวๆ คนไหนเลย ตั้งแต่ผมรู้จักมันมาผมไม่เคยเห็นมันควงใครหรือคบกับใครเลยอาจจะมีเอาไปแอบกินบ้างตามนิสัยผู้ชายแต่ก็น้อยกว่าพวกผมเยอะ

“พึ่งลงเวณ วอร์ดกูวันนี้มีคนตาย 5 คน” ไอคลาร์สตอบเสียงเรียบพร้อมกระดกเหล้าต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ผมก็รู้ดีแหละว่ามันคงรู้สึกไม่ดี

“คุณแอสตันขา วันนี้ทำไมมาช้าจังคะดีดี๊คิดถึ๊งคิดถึง” เสียงสาวพีอาร์ตัวท๊อปของคลับที่พึ่งเปิดประตูตรงเข้ามาเดินตรงมานั่งตักผมทันทีพร้อมทั้งเอาบั้นท้ายถูไถน้องชายของผมไปมา

“อยากแหกอีกหรอ”

“ดีดี๊ชอบความรุนแรงค่ะ” ยัยดีดี๊เอ่ยตอบผมพร้อมกับลุกขึ้นเปลี่ยนท่านั่งเป็นหันมานั่งคร่อมผมแทนแล้วส่งสายตายั่วยวนมาให้

“เดียวกูมา” ผมบอกพวกเพื่อนผมก่อนที่จะกระชากแขนยัยดีดี๊ให้ตามผมไปที่ห้องพักของคลับที่ผมเปิดไว้ก่อนแล้ว

SAYNAM PART

สายน้ำรีบวิ่งกลับเข้าไปทางหลังร้านและรีบไปเอาของที่ล็อกเกอร์ของเธอเพื่อเตรียมกลับหอพักทันที

“ซวยชะมัด ทำไมฉันต้องมาเจอคนโรคจิตแบบนั้นด้วย” ฉันบ่นพลางเอามือถูปากอย่างขยะแขยงนี้มันจูบแรกของฉันนะฉันควรได้จูบกับคนที่ฉันรักนะไม่ใช่ไอบ้านั้น

“อ้าวสายน้ำ ยังไม่กลับอีกหรอดึกแล้วนะ” พี่ริน ผู้จัดการร้านเดินมากทักฉันขึ้นเพราะว่าตอนนี้เป็นเวลาปิดร้านแล้วและที่ร้านพนักงานส่วนมากก็ทยอยกันกลับหมดแล้ว

“กำลังจะกลับแล้วค่ะ พี่รินยังไม่กลับหรอคะ”

“คงอีกสักพัก พี่ต้องอยู่เคลียร์บัญชีก่อนใกล้จะสิ้นเดือนแล้วเราอะกลับได้แล้วดึกแล้วมันอันตรายนะ” พี่รินพูดด้วยน้ำเสียเป็นห่วง น่าจะเป็นเพราะว่าเราเป็นคนต่างจังหวัดเหมือนกันพี่รินเลยค่อนข้างจะเอ็นดูฉันเป็นพิเศษ

“งั้นน้ำกลับก่อนนะคะ สวัสค่ะ” ฉันยกมือไหว้พี่รินและรีบกลับหอเพราะตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มกว่าแล้วและฉันยังไม่ได้ทำการบ้านและพรุ่งนี้ดันมีเรียนเช้าอีกโอ้ยชีวิตอีสายน้ำ

ณ มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังL

“นี้ๆ สายน้ำคืนนี้ไปเถอะนะนะนะ” เอลลี่พูดขึ้นพร้อมทั้งเขย่าแขนทำหน้าอ้อนฉันพร้อมกระพริบตาปริบๆ

“ใช่ๆๆ มึงจะใจร้ายปล่อยให้พวกกูไปเที่ยวกันเองแค่สองคนหรอ” เมลเบิร์นแม่สาวสุดฮอตของมหาลัยรีบเสริมทัพขึ้นทันที ยัยสองคนนี้เป็นเพื่อนรักของฉันเอง แต่ฐานะแตกต่างจากฉันสุดขั้วเลยล่ะ ยัยเอลลี่เป็นคุณหนูลูกเจ้าของร้านเพชรไฮโซ ส่วนยัยเมลเบิร์นพ่อยัยนี้เป็นเจ้าของธุรกิจส่งออกอาหารทะเลเบอร์ต้นๆ ของประเทศส่วนแม่นางเป็นนางแบบระดับโลก หน้าตายัยเมลเบิร์นนี้คือนางฟ้ามาจุดติสุดๆ
ยัยสองคนนี้เป็นเพื่อนรักของฉันตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลาย ฉันได้ทุนเรียนโรงเรียนเอกชนชั้นนำของประเทศตั้งแต่มัธยมแล้วแต่ก็ต้องแรกมากับการไปแข่งขันสร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนและต้องได้ 4.00 ทุกวิชา มหาลัยก็เช่นกันฉันได้ทุนมาเพราะเรียนดีรวมทั้งเป็นนักวิ่งของโรงเรียน ฉันได้เหรียญทองทุกสมัยนะจ๊ะไม่อยากจะคุย แต่ถึงฐานะจะแตกต่างกันแต่ฉันก็ไม่เคยคิดจะขอยืมเงินพวกนั้นเลยสักครั้งเดียวเพราะฉันไม่อยากให้ใครคิดว่าฉันคบยัยสองคนนี้เพราะเงิน

“เดือนนี้กูลางานไม่ได้แล้ว ลาได้อย่างเดียวตอนนี้คือลาออก” ฉันตอบกลับยัยสองเพื่อนรักไปตามความจริง เดือนนี้ฉันหยุดงานพาร์ทไทม์ไปครบแล้วเพราะฉันต้องอ่านหนังสือสอบตอนกลางภาคที่ผ่านมาถ้าขืนฉันไม่อ่านหนังสืออย่างหนักและไม่ได้เอทุกวิชาเหมือนเทอมที่แล้วฉันต้องหลุดทุนแน่ๆ ถ้าต้องลาอีกก็คงต้องลาออกไม่ก็โดนเค้าไล่ออกแหง่ๆ

“ก็ได้ ” เอลลี่พูดพลางทำหน้ามุ้ยใส่

“อาจารย์มาแล้ว ทุกคนทำความเคารพ” นิวตัน หัวหน้าห้องเอ่ยขึ้นทำให้ทุกคนหันไปสนใจยังหน้าห้อง

“สวัสดีค่ะ/ครับ”

“เอาหละทุกคนต่อจากนี้เราจะไม่มีการเรียนการสอน แต่อาจารย์จะให้โปรเจ็คคู่เกี่ยวกับแผนการตลาดในประเทศหรือต่างประเทศก็ได้แล้วมานำเสนอตอนท้ายเทอม”
“แล้วอาจารย์มีข่าวดีมาให้อีกเรื่อง เราจะไม่มีการสอบปลายภาคคะแนนสอบปลายภาคเราจะใช้จากคะแนนโปรเจ็คเพราะฉนั้นตั้งใจทำกันดีๆนะ”

“เย้ !!!!” เสียงนักศึกษาในห้องโห่ร้องดีใจกันยกใหญ่ที่อาจารย์บอกยกเลิกการสอบปลายภาคเพราะเป็นการลดภาระในการอ่านหนังสือไปอีกหนึ่งวิชา

“ใครได้หัวข้อแล้วหรือใครมีข้อสงสัยอะไรก็ไปหาอาจารย์ได้ตลอดที่ห้องพักครูนะ วันนี้ยกคลาสได้จ๊ะ”

“ขอบคุณค่ะ/ครับ”

“อาจารย์ยกเลิกการสอบปลายภาคกูก็ดีใจอยู่นะแต่.. ”
“งานคู่อีกแล้ว แล้วเราสามคนจะแบ่งกันอย่างไง ทำไมอาจารย์ไม่รู้จักสั่งงานกลุ่มบ้างวะ” เอลลี่บ่น

“เอาน่า เดียวกูแยกไปทำกับคนอื่นก็ได้” ฉันบอกยัยเอลลี่ที่ตอนนี้ทำหน้างอแงเหมือนเด็ก

“มันไม่แฟร์กับมึงเลยนะงานคู่ทีไรมึงเสียสละให้กูกับอีเมลเบิร์นทุกที งั้นครั้งนี้เรามาโอลาน้อยออกกันไหม”

“อุ๊ย! เราคงไม่ต้องโอลาน้อยออกแล้วกูว่ามึงคงต้องคู่กับกูอีกแล้วล่ะอีเอลลี่” เมลเบิน์นพูดพลางมองไปที่นิวตันหนุ่มลูกครึ่งอันตาสีฟ้ารูปร่างสูงโปร่งที่กำลังเดินมาทางพวกเธอ

อ่านต่อนิยายเรื่องนี้