อื่นๆ
เมื่อความแก่ชรามาเยือนเพราะอายุย่างเข้าเลขหก ความรู้สึกที่เคยสนุกตื่นเต้นกับการใช้ชีวิตเหมือนสมัยที่ยังเป็นหนุ่มๆมันเริ่มน้อยลงไป สมัยที่ยังเป็นหนุ่มมันรู้สึกสนุกกับการขับรถท่องเที่ยวตระเวนไปตามที่ต่างๆเกือบทั่วประเทศไทย หรือมีงานเทศกาลที่ไหนก็อยากจะไปร่วมสนุกด้วย นอกจากนี้ยังมีงานปาร์ตี้ สังสรรค์หรือกินข้าวกับเพื่อนเก่าๆ ที่เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันมา ผู้เขียนก็มักจะไม่พลาดที่จะไปร่วมเมื่อมีการนัดกัน การใช้ชีวิตในวัยหนุ่มจึงค่อนข้างจะโชกโชนและโลดโผนจนชีวิตบอบช้ำพอสมควรทีเดียว
แต่เมื่ออายุมากขึ้นเรื่อยๆ สิ่งต่างๆ เหล่านี้ก็ไม่ได้ทำให้เราเกิดความตื่นเต้นหรือสนุกสนานอีกต่อไปแล้ว ผู้เขียนพิจารณาความคิดและตัวตนของตัวเองโดยเฉพาะในช่วงเวลา 10 ปีที่ผ่านมาและเห็นได้ชัดถึงความรู้สึกของตัวเองที่เริ่มจะเปลี่ยนแปลงไป จิตใจสงบและมีความนิ่งมากขึ้นแม้ว่าชีวิตยังล้มลุกคลุกคลานตลอดจากการตัดสินใจที่ผิดด้วยกิเลสของตัวเอง และอยากใช้เวลาไปกับการสัมผัสกับธรรมชาติรวมทั้งการปฏิบัติธรรมมากกว่า
เป็นธรรมดาของคนอายุมากที่มักจะคิดถึงและพิจารณาทบทวนถึงอดีตตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็กๆ จนค่อยๆเติบโตขึ้นเป็นวัยรุ่น อดีตในคราวที่เป็นนักเรียนจนกระทั่งเรียนจบมหาวิทยาลัย หางานหาการทำและทำงานมาหลายแห่งจนถึงจุดอิ่มตัวของการทำงานเป็นลูกจ้าง ออกมาทำกิจการส่วนตัวและประสบกับความล้มเหลวขนาดที่ธุรกิจและชีวิตครอบครัวที่พังทลาย จนตัวเองต้องกลายเป็นโรคซึมเศร้าและตกเป็นบุคคลล้มละลาย บางครั้งที่นึกถึงความล้มเหลวที่เกิดขึ้นกับชีวิตตัวเองแล้วก็เกิดความสะท้อนสะเทือนใจไม่น้อย
ชีวิตที่ผ่านมามันก็มีทั้งความสุขและความทุกข์ผสมผสานกันไป แม้ว่าโดยรวมแล้วมันจะทุกข์มากกว่าสุข แต่ผู้เขียนขอยืนยันว่าช่วงเวลาของชีวิตที่มีความสุขที่สุดคือช่วงชีวิตที่เราเป็นเด็กเล็กๆนั่นเอง มันทำให้คิดถึงชีวิตที่อบอุ่นที่แวดล้อมไปด้วยพ่อแม่และญาติพี่น้อง ตอนเป็นเด็กแม้ผู้เขียนจะไม่ได้ซุกซนเท่าเด็กคนอื่นๆ แต่ก็แก่นไม่เบา เราจะมีเพื่อนกลุ่มเดียวกันที่มักจะชอบขี่รถจักรยานเที่ยวไปในที่ต่างๆบริเวณตลาดบางแคที่พื้นที่ทางด้านในส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรือนสวนไร่นาของชาวบ้านแถวนั้นสิ่งที่เรามีเหมือนกันคือความเป็นเพื่อนและความอยากรู้อยากเห็น
คุณพ่อกับคุณแม่มักจะพาเราไปเที่ยวทะเลที่ศรีราชา, บางแสนและสัตหีบ ผู้เขียนตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้ไปเห็นทะเล มันน่าแปลกที่เรามีความรู้สึกเหมือนว่าช่วงเวลาเหล่านั้นเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เอง มีอยู่ครั้งหนึ่งคุณพ่อพาเราทั้งครอบครัวไปเที่ยวที่จังหวัดอุดรธานี ผู้เขียนจะรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่รถยนต์วิ่งผ่านอ่างเก็บน้ำลำตะคองอันกว่างใหญ่
สมัยที่เป็นเด็กแน่นอนว่ามันมีการละเล่นต่างมากมายที่สนุกสนานอย่างเช่น กระโดดเชือก, ซ่อนหา, หมากเก็บ, เป่าหนังยางหรือที่เราเรียกกันว่าเป่ากบ แต่การเล่นที่กลุ่มเด็กผู้ชายอย่างเรานิยมมากที่สุดคือกระโดดน้ำเล่นในคลองหรือขี่จักรยานแบบ BMX เที่ยวไปตามที่ต่างๆ บางครั้งก็ขี่ไปตามถนนเล็กๆที่ผ่านเรือกสวนของชาวบ้านหรือขี่เลียบลำคลองไปเรื่อยๆตามประสาเด็ก ในสมัยที่เป็นเด็กบ้านเมืองของเรายังไม่มีตึกรามหนาแน่นและรถยนต์มากมายเหมือนปัจจุบัน พื้นที่แถบอำเภอภาษีเจริญที่เราอาศัยอยู่ในตอนนั้นส่วนใหญ่จะเป็นเรือกสวนไร่นาและที่โล่ง นอกจากนั้นเด็กผู้ชายอย่างพวกเราก็ชอบเตะฟุตบอลเล่นกันตามลานกว้างเท่าที่จะหาได้
ผู้เขียนยอมรับว่าช่วงเวลาที่เป็นเด็กนั้นนั้นเป็นช่วงชีวิตที่มีความสุขเพราะมันมีแต่ความเบาสบายและสนุกสนาน แม้จะมีความเครียดอยู่บ้างก็น่าจะเป็นเรื่องการเรียนและการทำการบ้าน แต่เมื่อเราเติบโตเป็นผู้ใหญ่เราแต่ละคนอาจจะมีชีวิตที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับพื้นฐานทางด้านฐานะและสังคม ชีวิตต้องแบกรับปัญหาและล้มลุกคลุกคลานทั้งเรื่องการงาน การทำมาหากินและปัญหาในครอบครัว ความสุขที่เคยมีในช่วงเด็กๆไม่เคยหวนกลับมาอีกเลย
พอวัยล่วงเลยมาถึงช่วงปลายของชีวิตแล้ว คนอายุมากส่วนใหญ่มักจะระลึกถึงความหลัง ทั้งที่มีความสุขและความทุกข์ แต่ก็ไม่มีช่วงเวลาไหนที่นึกถึงแล้วจะมีความสุขเท่ากับช่วงเวลาในวัยเด็กเลย
ขอบคุณภาพประกอบ
ภาพปกโดย jcomp จาก freepik
ภาพประกอบ 1 โดย fwstudio จาก freepik
ภาพประกอบ 2 โดย rawpixel.com จาก freepik
ภาพประกอบ 3 โดย jcomp จาก freepik
ภาพประกอบ 4 โดย Jcomp จาก freepik
เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !
ความคิดเห็น
